Tatry Wysokie

Tatry Wysokie są esencją alpejskich widoków i przyrody. Aż 25 tatrzańskich szczytów przekracza 2500 m n.p.m. Najwyższe szczyty to: Gerlach (2655 m n.p.m.), Pośredni Gerlach (2642 m n.p.m.), Łomnica (2632 m n.p.m.), Lodowy Szczyt (2611 m n.p.m.). Ważnym elementem tatrzańskiego krajobrazu są jeziora polodowcowe. Najbardziej znane to Jezioro Szczyrbskie. Tatry są symbolem wolności, życia w symbiozie z naturą. W górach wszystko inne jest ważniejsze niż bicie rekordów. To „inne” można zamknąć w wielu słowach: zapachy natury, różnorodność krajobrazów, smakowanie ciszy, delektowanie się zapachami, oczyszczenie głowy z nadmiaru myśli i napełnianie się czystą energią.

Przy malowniczym Popradzkim Stawie znajduje się schronisko. Około 500 m od schroniska został położony symboliczny cmentarz ofiar gór.

Góry zachwycają swoim mistycyzmem, pięknem i majestatem. Są wolne i dzikie. Skrywają one przeogromną cząstkę świętości i głębokiej mądrosci.

„Nigdy nie jesteś pogromcą góry. Góry nie mogą być pokonane – pokonujesz twoje własne nadzieje, obawy, słabości” – Jim Whittaker.

Na Rysy przez Dolinę Mięguszowiecką.

Dolina Mięguszowiecka jest to piękna krajobrazowo dolina o długości 8 km. Rzeka Poprad bierze początek z płynących nią wód.

„Góry są przede wszystkim miejscem szczególnym, gdyż jako środowisko stanowią zagęszczenie wszelkich przyrodniczych zjawisk i form. Są niejako koncentracją prawdy o przyrodzie, albo wręcz jej kwintesencją.[…]Góry są zatem miejscem, gdzie przyrodę tej planety doświadczamy najzupełniej. Dlatego sam pobyt w górach może stać się wielkim odkryciem” – Wojciech Kurtyka.

Chodzenie po górach sprzyja wyciszeniu własnego wnętrza. Relax and feel peaceful. Dedykuję Ci przepiękną, relaksacyjną muzykę.
https://www.youtube.com/watch?v=511SliwdDBc

Żabia Dolina Mięguszowiecka z Żabimi Stawami Mięguszowieckimi, czyli szlak prowadzący przez rumowiska.

„W górach niknie bezładny zgiełk miasta, panuje cisza bezimiennych przestrzeni, która pozwala człowiekowi wyraźnie usłyszeć wewnętrzne echo głosu Boga” – Jan Paweł II.

Boga, który porusza góry, bo u Niego wszystko jest możliwe.
https://www.youtube.com/watch?v=b3xsn6db2iI

Trawers po głazach przy pomocy łańcuchów w kierunku siodła przełęczy Waga.

„Góry od zawsze fascynują ludzkiego ducha, tak dalece, że Biblia uważa je za uprzywilejowane miejsce spotkania z Bogiem” – Jan Paweł II.

Dedykuję Ci przepiękną piosenkę:
„Thank you”, https://www.youtube.com/watch?v=1Zfv1LZlU9U

Wspinaczka w kierunku Chaty pod Rysami.

„W górach znajdujemy nie tylko wspaniałe widoki, które można podziwiać, ale niejako szkołę życia. Uczymy się tutaj znosić trudy w dążeniu do celu, pomagać sobie wzajemnie w trudnych chwilach, razem cieszyć się ciszą, uznawać własną małość w obliczu majestatu i dostojeństwa gór”- Jan Paweł II.

Chata Pod Rysami 2250 m n.p.m.

„Gdyby najkrócej określić to, co właściwie wciąż ciągnie mnie w góry, to jest to – przyjemność. Przyjemność pojawia się wtedy, gdy nie myśli się jedynie o wejściu na wierzchołek, ale gdy np. idąc po lodowcu, człowiek zaśpiewa, zaśmieje się, czy zrobi komuś jakiś kawał. Jest też w górach tyle piękna i w tylu postaciach, że trudno to wyrazić. Jest to urlop od spraw codziennych i oddalenie się od nich, choć nie oznacza to ucieczki, a tylko potrzebny względem nich dystans” – Wanda Rutkiewicz.

Schronisko pod Rysami, nazywane także Schroniskiem pod Wagą lub Chatą pod Rysami, leży na wysokości 2250 m n.p.m. Chata pod Rysami była wielokrotnie niszczona przez lawiny, gdyż została zbudowana w miejscu o dużym zagrożeniu lawinowym. Czynna jest tylko w sezonie letnim. Do schroniska nie prowadzi żadna droga, stąd jest ono zaopatrywane wyłącznie przez tragarzy. Szczególną atrakcją tego miejsca jest zawieszona nad przepaścią kabina toaletowa.
„Kiedy na początku wspinaczki człowiek stoi przed szczytem i patrzy na potężną górę, czuje się przytłoczony. Kiedy patrzy na tą samą górę już po zejściu – jest dumny i ma wrażenie, że może osiągnąć wszystko” – Martyna Wojciechowska.
„Wejście w góry jest mistycznym przeżyciem pozytywnym. Ułatwia akceptację negatywnych stron życia: starzenia się, słabnięcia, choroby…Wejście na szczyt jest oczyszczeniem z neurotycznych skutków codziennego życia – z bycia pochłoniętym małymi sprawami. Stres wysysa z Ciebie cały ten niepotrzebny absurd. Po wejściu na szczyt ludzi doznają uczucia odświeżenia i odnowy. Po powrocie do codziennej egzystencji jesteś zwykłym człowiekiem, a nie znerwicowanym zwierzęciem. Poza tym uprawianie wspinaczki to możliwość odkrywania prawdy o samym sobie. Moje rozumienie życia jest ukształtowane przede wszystkim przez góry” – Wojciech Kurtyka.

Trasa do Schroniska Zamkowskiego

Dolina Zimnej Wody prowadząca do Wodospadów Zimnej Wody. Przez Dolinę Zimnej Wody przepływa potok Zimna Woda (Studený potok).

Do Schroniska Zamkowskiego nie ma dojazdu, stąd tragarze lub turyści wnoszą na plecach zaopatrzenie. Po drodze do schroniska można obejrzeć spektakularny Olbrzymi Wodospad, który spada w prawie pionowej, 20-metrowej szczelinie. Jest to przepiękna trasa prowadząca przez długie zakosy wśród głazów porośniętych jarzębiną, kosodrzewiną i innymi drzewami.

Schronisko Zamkowskiego znajduje się na polanie zwanej Małym Łomnickim Ogrodem (1475 m n.p.m.). Zostało wybudowane w stylu tyrolskiego pensjonatu przez Stefana Zamkowskiego (Štefan Zamkovský).

Trasa w kierunku Zielonego Stawu Kieżmarskiego

Z przystanku w Białej Wodzie usytuowanego przy tak zwanej „Drodze Wolności” idziemy wzdłuż Białej Wody Kieżmarskiej do Rzeżuchowej Polany, aż do rozwidlenia szlaków przy źródełku zwanym Zimną Studnią (1200 m n.p.m.). Później następuje podejście zboczami leśnymi, które opadają ze szczytu leżącej po lewej stronie Doliny Małej Rakuskiej Czuby. Następnie szlak podąża wśród gęstego lasu powyżej płynącego w dole potoku. Las coraz bardziej rzednie, aby przejść w gęste zarośla kosodrzewiny.

Szlak w kierunku Wielickiego Stawu

Z osady Tatrzańska Polanka dochodzimy do lasu, a następnie za Wielickim Mostem idziemy wzdłuż potoku wśród przepięknego gęstego lasu wśród kosówek w kierunku Hotelu górskiego „Śląski Dom” (Schronisko Wielickie) leżącego nad Wielickim Stawem (jeziorem polodowcowym). Wielicka Polana znajduje się na wysokości 1562 m n.p.m.

I na koniec…

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie IMG_1898-1024x683.jpg

Zachęcam Cię gorąco, tak z całego serca, abyś w trakcie lub po podróży położył się wygodnie i przeczytał książki: „Życie i zdrowie masz tylko jedno”, „Studium sztuki lepszego życia” oraz/lub „You have one life and one health”.

Wszystkie informacje o książkach i ich zamówieniu znajdziesz TUTAJ

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie Zrzut-ekranu-2020-04-21-11.51.08-1024x678.png

Książka „Życie i zdrowie masz tylko jedno” może być wspaniałym prezentem dla bliskiej Twojemu sercu osoby. I nie tylko.

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie 06-1-1024x516.jpg

Życie człowieka jest wymagającą wędrówką. Wygrywanie życia wymaga: dużej siły woli, ciągłej pracy nad sobą i relacjami, rozwoju duchowego, codziennej walki i troski o dobro, życia w prawdzie, uczenia się doświadczania miłości, bogactwa ideałów i aspiracji oraz ciągłego budowania relacji z Bogiem. Nie ma dróg prostych i na skróty. Dobro, udane relacje i zdrowie trzeba sobie wypracowywać codzienną, niełatwą pracą, która nigdy się nie kończy.

To jest wymagająca sztuka życia: budować więzi, przeżywać miliony wrażeń i chwil, zarówno tych dobrych, jak i złych, z bliskimi sercu ludźmi oraz wciąż wierzyć i ufać Bogu, że będzie lepiej. Być dla siebie lustrami, pomagać sobie wzajemnie zmieniać się na lepsze, starać się nawzajem zrozumieć siebie i wspólnie dążyć ku dobru, przepracowując i porzucając to wszystko, co szkodliwe, osłabiające, raniące i sporne. Przemierzać góry i doliny, czyli doświadczać codziennej panoramy życia. Przebaczać sobie nawzajem i iść dalej wspólnie przez życie. Najlepszą drogą. I to każdego dnia. Wszystko, co złe zostawiać za sobą. Do „szkatułki życia” wrzucać tylko dobre wspomnienia. Bo najważniejsze jest to wszystko, co dzieje się tu i teraz oraz istotne są te chwile, na które czekamy. Jak cenne jest życie z dużą wiarą i nadzieją. Życie na tej Ziemi jest krótkie i szybko przemija. Warto gromadzić miłe wspomnienia w „szkatułce życia”, wnosić dużo tego, co ważne, wartościowe i dobre do życia innych, wyjaśniać różne nieporozumienia, wybaczać sobie nawzajem i zapominać o tym, co nie było dobre. I żyć. Tak zwyczajnie.

Życzę Ci wszystkiego dobrego i wspaniałych podróży w głąb siebie i po świecie.

A oto kilka moich ulubionych piosenek dedykowanych Tobie, drogi Czytelniku bloga: