Płock

Płock to miasto znajdujące się około 110 km od Warszawy, na terenie województwa mazowieckiego. Malowniczo położone na stromej, 52 metrowej skarpie, nazwanej Wzgórzem Tumskim, zapewnia cudowne widoki na rzekę Wisłę – która zachowała w tym miejscu dużo swojego pierwotnego charakteru – przepiękną panoramę oraz romantyczne zachody słońca. „Ten widok na rzekę, skrzącą się srebrzyście między szerokimi równinami Mazowsza, inspirował budowniczych, którzy wznieśli miasto piękne i dumne, oddychające pełną piersią szerokich ulic i urokliwych kamienic” – http://www.plock.eu/pl/na_weekend.html.

Od drugiej połowy XI w. Płock był stolicą nowo utworzonego biskupstwa mazowieckiego i siedzibą władców Polski – Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego. Polecam Wam zwiedzenie Bazyliki Katedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, która znajduje się w gronie najstarszych budowli sakralnych w Polsce. Ma ponad 900-letnią historię. Jest to jeden z najcenniejszych zabytków miasta, kryjący w swoim wnętrzu sarkofag ze szczątkami dwóch władców Polski – Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego. Przebywanie we wnętrzach bazyliki, które emanują pozytywną i silną energią, uspokaja, pozytywnie nastraja i uzdrawia. Jest to idealne miejsce do medytacji i refleksji nad życiem duchowym.

Miasto ma niepowtarzalną atmosferę. Na bulwarze nadwiślańskim znajduje się 365 metrowe molo zakończone przeszkloną kawiarnią, które wchodząc łukiem w nurt Wisły, oddziela port jachtowy od rzeki. Na Zalewie Sobótka znajduje się plaża i kąpielisko. Zalew Sobótka to miejskie starorzecze z czystą wodą i wypożyczalnią kajaków oraz rowerów wodnych. Wzdłuż Wisły znajdują się ścieżki rowerowe i spacerowe, co stwarza idealne warunki dla turystyki pieszej i rowerowej. Miasto otoczone jest przez dwa parki krajobrazowe – Brudzeński oraz Gostynińsko – Włocławski obfitujący w lasy i jeziora.

„Ten, kto żyje, widzi dużo. Ten, kto podróżuje, widzi więcej” – przysłowie arabskie.

Nasze życie obejmuje wiele obszarów i elementów. Można je porównać do puzli. Jest ich bardzo dużo i jakoś trzeba je ułożyć. Jeżeli skupimy nasze myśli na tym, że czas szybko płynie, a my mamy dopiero jakiś malutki fragment obrazka, to zapewne poczujemy zniecierpliwienie i zniechęcenie. Ale możemy postąpić inaczej. Możemy czerpać radość z samego procesu układania puzli, czyli na przykład kreowania własnego życia. Warto cieszyć się z małych kroków, jak również drobnych sukcesów i celebrować je. Każdego dnia i ciągle na nowo.

Warto również pamiętać o tym, że każdy kolejny obszar do zmian to wspaniała okazja do tego, aby nadać głębszy sens swojemu życiu. Bo przecież jesteśmy na tej Ziemi po to, aby zmieniać siebie i swoje życie na lepsze. Aby powoli docierać do samych siebie, do głębi swojej Bożej natury. Rozwój osobisty i duchowy nie jest łatwy. Ale nagrodą jest stopniowe poznawanie siebie, swoich prawdziwych potrzeb i talentów, aby robić w życiu to, do czego zostaliśmy powołani.

Życie to ciągły proces pełen wyborów. I na tym polega nasza wolność, że zawsze mamy możliwość wyboru. I Ty możesz już teraz zdecydować, że chcesz krok po kroku zmieniać swoje życie na lepsze i zdrowsze. Poznając siebie, już przekształcasz siebie. Bo „Życie i zdrowie masz tylko jedno”.

„Człowiek nie dostrzega ważnych chwil w życiu. Rozumie to dopiero wtedy, gdy jest już za późno”– Agata Christie.

Najdłuższa droga prowadzi do uczucia słodkiego i głębokiego pokoju we wnętrzu człowieka i do Boga.
https://www.youtube.com/watch?v=dUpKZz0Nm7c
Człowiek jest jak płynąca rzeka zmian. Tylko jeszcze trzeba wiedzieć dokąd płynie się.
https://www.youtube.com/watch?v=xaWLsgxDzuw

„Jeśli doprowadzisz do porządku własne wnętrze, to, co na zewnątrz samo ułoży się we właściwy sposób” – Eckahart Tolle.

„Celem każdej przyjaźni jest dawanie drugiej osobie siły, gdy tylko tego potrzebuje” – Jonathan Carrol.

„Kiedy rozwijamy się duchowo, pomagamy rozwijać się innym, a to tak naprawdę stanowi najważniejszy cel samego rozwoju duchowego. Kiedy jesteśmy bliżej Boga, przekazujemy innym Jego miłość, świat staje się piękniejszy, bardziej radosny, tak dla nas, jak i dla tych, których kochamy” – Aleteia.org

Warto mierzyć swój rozwój duchowy: jakością reakcji na beznadziejne sytuacje, chęcią bycia najlepszą wersją siebie, najczęstszym, codziennym zachowaniem, stopniem zbliżenia się do Boga i bliźnich, wiarą i zaufaniem Bogu w najcięższych sytuacjach życiowych, robieniem postępów na duchowej ścieżce, konfrontacją z pytaniami i problemami, których wcześniej mocno unikało się, umiejętnością panowania nad emocjami i myślami, pracą nad własnymi wadami, mówieniem prawdy sobie i innym, cieszeniem się z każdego dnia, pozytywnym myśleniem i stopniem ukojenia ducha.

„Jezus należy do całego świata, do wszystkich ras, do wszystkich narodów, niezależnie od sposobu, w jaki Bóg im się objawia przez odziedziczoną po przodkach wiarę” – Gandhi.

„Jedno dziecko, jeden nauczyciel, jedna książka, jedno pióro może zmienić świat” – Malala Yousafzai.

Tak, jedno dziecko i jeden nauczyciel – Jezus, jedna książka – Biblia zmieniły świat i życie niezliczonej ilości osób.

„Świat takich nauczycieli chwalił i chwali, którzy ucząc chodzili, a chodząc nauczali” – Józef Minasowicz.

Jezus pozostawił swoim uczniom pełen autorytet, aby głosili miłość zawartą w przesłaniu Ewangelii, mądrze nauczali i uzdrawiali ludzi w Jego imieniu czy w imieniu Boga. Uczniowie mają być ambasadorami Chrystusa przez którego przemawia Bóg. Dla mnie osobiście największymi naśladowcami Chrystusa byli i nadal są: apostołowie Paweł i Piotr, Bruno Gröning i Dolindo Ruotolo .

A oto mój ulubiony film o Jezusie:
https://www.youtube.com/watch?v=3nWirt8iaq4

Zachęcam Was do obejrzenia filmów o wspaniałych uzdrowieniach, które potwierdzają Bożą moc. Ku wzmocnieniu wiary, pokrzepieniu serc i duszy, szczególnie wtedy, kiedy medycyna i lekarze nie są już w stanie pomóc. Bo warto wiedzieć, że „Jest wiele rzeczy, których nie da się wytłumaczyć, ale nie ma niczego, co nie mogłoby się wydarzyć. Bóg jest największym lekarzem” (Bruno Gröning). W Piśmie Świętym Słowo Boże nie mówi, że Bóg leczy tylko wybrane choroby lecz wszystkie. Nie jest wolą Bożą, aby człowiek chorował psychicznie czy fizycznie i cierpiał na choroby duszy. „Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach! On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe choroby” (Ps 103).

Trzeba bardzo mocno wierzyć i ufać, że Boża siła pomaga i uzdrawia. I pamiętać, że uzdrowienie jest największą łaską i najpiękniejszym podarunkiem od Boga.

Rozwój duchowy jest wędrówką ku Bogu. Polega na rozwoju moralnym, poszerzaniu świadomości, chceniu dobra dla innych i stawaniu się lepszym człowiekiem. Jest procesem powolnym i stopniowym. Polecam Ci wysłuchanie różnych internetowych słuchowisk o. Adama Szustaka – dominikanina i wędrownego kaznodziei.

„Paradoksem naszych czasów jest to, że posiadamy większe budynki, ale mniejszą samokontrolę; szersze autostrady, ale węższe poglądy. Więcej wydajemy pieniędzy, ale mniej posiadamy; więcej kupujemy, ale mniej się tym cieszymy. Mamy większe domy, ale mniejsze rodziny; więcej udogodnień, ale mniej czasu. Mamy więcej tytułów, ale mniej rozsądku; więcej wiedzy, ale mniej zdrowej oceny sytuacji. Mamy więcej ekspertów, ale i więcej problemów; więcej leków, ale mniej zdrowia. Pijemy za dużo, palimy za dużo, wydajemy pieniądze zbyt lekkomyślnie, śmiejemy się zbyt mało, prowadzimy samochody zbyt szybko, złościmy się zbyt szybko, zbyt późno kładziemy się spać, wstajemy rano zbyt zmęczeni, czytamy książki zbyt rzadko, oglądamy za dużo telewizji. I modlimy się zbyt rzadko. Pomnożyliśmy swoje majątki, ale zmniejszyliśmy własną wartość. Mówimy za dużo, kochamy za mało, nienawidzimy zbyt często. Nauczyliśmy się zarabiać na życie, ale nie umiemy żyć. Wydłużyliśmy swoje życie o wiele lat, ale nie wypełniamy tych lat prawdziwym życiem. Przebyliśmy całą drogę do Księżyca i z powrotem, ale mamy problem z przejściem na drugą stronę ulicy, by powitać nowego sąsiada. Zdobyliśmy przestrzeń kosmiczną, ale nie przestrzeń wewnętrzną. Zaczęliśmy tworzyć większe rzeczy, ale nie lepsze rzeczy. Oczyściliśmy atmosferę, ale zanieczyściliśmy duszę. Podzieliliśmy atom, ale nie oddzieliliśmy od siebie uprzedzeń. Piszemy więcej, ale uczymy się mniej. Planujemy więcej, ale mniej osiągamy. Nauczyliśmy się pędzić, ale nie umiemy czekać. Budujemy więcej komputerów do przechowywania coraz większej ilości informacji i tworzymy więcej kopii niż kiedykolwiek, ale pogorszyła się komunikacja między nami. Są to czasy fast-foodów (szybkie jedzenie – przyp. tłum.) i powolnego trawienia; wielkich ludzi i małych charakterów; wysokich zysków i płytkich związków. Są to czasy światowego pokoju oraz wojen domowych; większego dobrobytu, ale mniejszej ilości zabawy; większej ilości potraw, ale mniejszej ich wartości odżywczej. Są to czasy obojga pracujących małżonków, ale większej ilości rozwodów; ludzi żyjących w pięknych domach, ale rozbitych rodzinach. Są to dni szybkich podróży, jednorazowych pieluch, odrzuconej moralności, przygód na jedną noc, nadwagi oraz pigułek, które dbają o wszystko – od radości do ciszy, do śmierci. Nadszedł czas, kiedy wiele dóbr znajduje się na wystawie, ale magazyny są puste. Oto czas, w którym technologia może dostarczyć do ciebie ten list – czas, kiedy możesz dokonać wyboru: albo coś zmienić, albo po prostu wcisnąć klawisz ‘Kasuj’”. Autor tekstu: dr Bob Moorehead, były pastor Seattle’s Overlake Christian Church, tłumaczenie: Wojciech P. P. Zieliński, źródło.

Dezyderata

„Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu, pamiętaj, jaki spokój można znaleźć w milczeniu.
O ile to możliwe, utrzymuj dobre stosunki z innymi ludźmi, bez wyrzekania się siebie.
Głoś swoją prawdę spokojnie i jasno;
słuchaj też tego, co mówią inni: nawet głupcy i ignoranci.
Oni również mają swoją opowieść.
Unikaj głośnych i agresywnych osób; oni są udręką dla ducha.
Jeżeli porównujesz się z innymi ludźmi, możesz stać się próżny lub zgorzkniały,
zawsze bowiem znajdą się lepsi i gorsi od ciebie.
Raduj się swoimi osiągnięciami, tak jak i planami.
Bądź zaangażowany w wykonywaną pracę, lecz zachowaj skromność w sercu.
Ona jest trwałą wartością w zmiennych kolejach losu.
Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach, ponieważ świat pełen jest oszustwa.
Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty;
Wiele osób dąży do wzniosłych ideałów, a życie wszędzie jest pełne heroizmu.
Bądź sobą. A przede wszystkim nie fałszuj uczuć.
Nie bądź cyniczny wobec miłości,
albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa.
Przyjmuj radośnie, co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się spraw młodości. Rozwijaj siłę ducha, aby w nagłym nieszczęściu mogła cię osłonić.
Lecz nie zadręczaj się tworami wyobraźni.
Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.
Utrzymuj zdrową dyscyplinę, lecz bądź łagodny dla siebie.
Jesteś dzieckiem wszechświata. Nie mniej niż gwiazdy i drzewa;
masz prawo być tutaj.
Niezależnie od tego, czy to jasne dla ciebie, czy nie, wszechświat rozwija się we właściwy sposób.
Tak więc żyj w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz o Jego naturze;
Jakąkolwiek wykonujesz pracę i jakiekolwiek są twoje pragnienia w zamęcie życia,
zachowaj spokój w swojej duszy.
Z całym swym zakłamaniem, znojem i niezrealizowanymi marzeniami,
to ciągle piękny świat.
Bądź radosny. Dąż do osiągnięcia szczęścia”.

Autor: Max Ehrmann, tłumaczenie: Wojciech P. P. Zieliński, źródło.

„Wierzę, że to stało się jasne dlaczego, dla mnie, przymiotniki takie jak: szczęśliwy, zadowolony, rozanielony, przyjemny, nie wydają mi się właściwe do ogólnego opisu procesu, który nazywam ‘dobrym życiem’, nawet jeśli osoba w tym procesie doświadczałby każdego z nich w odpowiednim na to czasie. Ale przymiotniki, które wydają się ogólnie bardziej dopasowane, to: wzbogacony, podekscytowany, satysfakcjonujący, stanowiący wyzwanie, znaczący. Jestem przekonany, że proces dobrego życia nie jest życiem dla tchórzliwych. Zawiera on w sobie rozciąganie i wzrastanie ku korzystaniu bardziej i bardziej z potencjału danej osoby. Obejmuje odwagę do bycia. Oznacza, angażowanie siebie w pełni w strumień życia. Jednak dogłębnie ekscytującą rzeczą w byciu człowiekiem jest, że gdy jednostka jest wewnętrznie wolna, wybiera jako dobre życie ten proces stawania się” – Carl Rogers, źródło.

Marek Cyceron powiedział kiedyś: „Ludzie mówią, że życie to jest to, ale ja wolę sobie poczytać”. Mądre i wartościowe książki ubogacają, pocieszają i rozwijają człowieka, odmładzają go i uszlachetniają, doradzają i dają pomoc.

Nie warto unikać tego, co trudne i pracochłonne. Warto dużo czytać, przeżywać i doświadczać życia, aby przekonać się samemu, co jest prawdą, a co fałszem, co buduje, a co niszczy.

„Kochać, to chcieć przemierzyć cały świat we dwoje, po to, by nie było miejsca na ziemi wolnego od wspólnych wspomnień” – Ernest Hemingway.
https://www.youtube.com/watch?v=NGorjBVag0I

Nie marnuj swojego cennego czasu na stawanie się kimś innym, niż Bóg Cię stworzył. Lepiej poświęć swój czas na stawanie się lepszą wersją samego siebie. Staraj się być lepszym człowiekiem dla siebie i innych. Pracuj nad sobą. I to każdego dnia. „Bo życie i zdrowie masz tylko jedno”.

Prawdziwe szczęście to poczucie bycia bogatym duchowo. To umiejętność cieszenia się, doceniania i bycia wdzięcznym. To stan pokoju wewnętrznego, zadowolenia i błogostanu. To nieodczuwanie pustki wewnętrznej, którą trzeba wciąż wypełniać czymś materialnym. To wolność od sztucznych „wypełniaczy” wnętrza, które cieszą tylko przez chwilę. To cieszenie się szczęściem i radością drugiego człowieka.
https://www.youtube.com/watch?v=Q0wZQbK938Y

„Podróże mają magiczną moc uzdrawiania duszy i zdecydowanie pomagają zdystansować się do problemów dnia codziennego. Nie rozwiązują ich bezpośrednio, jednak pomagają przewartościować i spojrzeć na nie jakby z drugiego brzegu rzeki” – Martyna Wojciechowska.

„Nie można uciec od samego siebie, przenosząc się z miejsca na miejsce” – Ernest Hemingway.

Nie można uciekać od odpowiedzialności za pozostawienie po sobie czystego otoczenia.

Polecam Ci weekendowy nocleg w Hotelu Tumskim położonym na wiślanej skarpie, co gwarantuje przepiękny widok na najszerszy w Polsce fragment koryta Wisły.

I na koniec…

Zachęcam Cię gorąco, tak z całego serca, abyś w trakcie lub po podróży położył się wygodnie i przeczytał książki: „Życie i zdrowie masz tylko jedno”, „Studium sztuki lepszego życia” oraz/lub „You have one life and one health”

Wszystkie informacje o książkach i ich zamówieniu znajdziesz TUTAJ

Książka „Życie i zdrowie masz tylko jedno” może być wspaniałym prezentem dla bliskiej Twojemu sercu osoby. I nie tylko.

Życie człowieka jest wymagającą wędrówką. Wygrywanie życia wymaga: dużej siły woli, ciągłej pracy nad sobą i relacjami, rozwoju duchowego, codziennej walki i troski o dobro, życia w prawdzie, uczenia się doświadczania miłości, bogactwa ideałów i aspiracji oraz ciągłego budowania relacji z Bogiem. Nie ma dróg prostych i na skróty. Dobro, udane relacje i zdrowie trzeba sobie wypracowywać codzienną, niełatwą pracą, która nigdy się nie kończy.

To jest wymagająca sztuka życia: budować więzi, przeżywać miliony wrażeń i chwil, zarówno tych dobrych, jak i złych, z bliskimi sercu ludźmi oraz wciąż wierzyć i ufać Bogu, że będzie lepiej. Być dla siebie lustrami, pomagać sobie wzajemnie zmieniać się na lepsze, starać się nawzajem zrozumieć siebie i wspólnie dążyć ku dobru, przepracowując i porzucając to wszystko, co szkodliwe, osłabiające, raniące i sporne. Przemierzać góry i doliny, czyli doświadczać codziennej panoramy życia. Przebaczać sobie nawzajem i iść dalej wspólnie przez życie. Najlepszą drogą. I to każdego dnia. Wszystko, co złe zostawiać za sobą. Do „szkatułki życia” wrzucać tylko dobre wspomnienia. Bo najważniejsze jest to wszystko, co dzieje się tu i teraz oraz istotne są te chwile, na które czekamy. Jak cenne jest życie z dużą wiarą i nadzieją. Życie na tej Ziemi jest krótkie i szybko przemija. Warto gromadzić miłe wspomnienia w „szkatułce życia”, wnosić dużo tego, co ważne, wartościowe i dobre do życia innych, wyjaśniać różne nieporozumienia, wybaczać sobie nawzajem i zapominać o tym, co nie było dobre. I żyć. Tak zwyczajnie.

Życzę Ci wszystkiego dobrego i wspaniałych podróży w głąb siebie i po świecie.

A oto kilka moich ulubionych piosenek dedykowanych Tobie, drogi Czytelniku bloga: